Amator Şairden Bir Şiir

Senin çirkin yanına merhamet eden O. İsmiyle güzelliği işaret eden. Kendini ve elinde olanları onarmanın fırsatını veren. Bu yüzden, deneyimlerinden acı duymamayı öğrenmelisin. Aksine deneyimlemiş olmak, içindeki güven duygusunu pekiştirmeli. Denedin. Aynı yumruktan bir daha yememeyi öğrendin demiyorum. Çünkü karşındaki “insan”. Ve insanın ne zaman ne yapacağı çoğunlukla kestirilemez. Senin yapacağın insanların içindeki iyiyi muhatap almak. Bin kere yumruk yesen de, yine de o insanın içindeki iyiyi hatırlaman, ona seslenmen. Çünkü hepimiz büyük ışığın parçalarıyız. En kötümüz, içindeki ışığı en çok karartmış olan. Yaşamı sonlanıncaya dek ne olursa olsun o ışık içinde olacak. Büyün ömrü karanlıkta geçmiş olsa da. İçlerinde büyük ışığın parçası varken insanlara güvenmemen doğru olmaz. Sen sadece kendin için iyi olanı dileyebilirsin. Denedin. Aynı yumruğu yediğinde düşmemeyi, düşsen de düşeceğin yeri seçmeyi, seçemesen de düştüğün yerde kalmayacağını, nasıl kalkacağını, kalktıktan sonra nasıl ayakta duracağını, artık biliyorsun. Çünkü denedin. Çünkü sana ilişkilerini onarman için fırsatlar veriliyor. Bu ilişkiler senin kendinde açığa çıkardıklarındı. Çünkü harap bir şekilde bıraktığın her ilişki senin kendi eksikliklerindi. Öyleyse hâlâ şansın varsa, elinden geleni yap. İnsanların içindeki ışığa seslen. Yüzlerindeki karanlıkla onları utandırma. Sürekli onarım ilişkileri güçlendirir. *** Eninde sonunda o kutsal ışığı göreceklerini söyleyenler, hiç göremeden öldüler. Ötekiler ise, her sabah ve her an kutsal bir ışık tarafından aydınlatıldıklarını biliyorlardı. Ben şimdi, dizleri üstündeki babamın Göğe, en göğe bakan avuç içiyim Gözlerim gerçeğe fal taşından da açık Olmadığım ama hep içimde olan o şeye dönüşür gibiyim. Büyük büyük şeyleri Kavrar, kabullenir, boyun eğer gibiyim.

Amator Şairden Bir Şiir hakkında daha fazla bilgi için Google 'da Arama yapabilirsiniz.

Amator Şairden Bir Şiir - Paylaş:

• Google+
• Facebook
• Twitter
• Pinterest
• Stumble