19 Şubat 2014 Çarşamba

Bazen Sadece Ama Sadece Yazmak Gerekir

Bazen tıkanırsın, bazen tıkanmaya yakınsın. Bazen tıkanacak gibi hissedersin aslında tıkanmışsındır. Öyle bir anda yazıyorum ben. Neden yazdığımı bilmeden yazıyorum. Sadece yazmak istiyorum. Elimde sigaram ile yanımda telefonum ile sadece yazmak. Ne düşündüğümün bir önemi yok. İnsan durmadan yazabilir mi? Yazabilirmiş. Çocukken nasıl yazıldığını merak ederdim, insanlar bu simgeleri neden kullanır. Hadi üç beş çizgiyi yan yana getirmek ödevdi, hadi ağzımızdan çıkan sesleri simgelere dökmek bir tür terapiydi anlarım ama boyumun yarısı kadar olan kitapları nasıl yazarlardı ? Bir insanın o kadar simgeyi okunabilecek şekilde yan yana getirmesi için kaç yaş yaşaması gerekirdi ?

Ve durdum. Her aklın zorlandığı noktada durduğu gibi durdum. Ve düşündüm. Bir gece benimde bu simgelerle bir şeyler karalamam gerekiyordu. Benim konuşmayı seçmem gerekmezdi, ben yazmayı seçebilirdim. Neden bunu seçtiğimi bilmeden seçebilirdim. Neden-sonuç ilişkisi kurmadan seçebilirdim. Seçmeliydim.

Ve bu gecelik son. Bu gecelik bu kadar yazmam yeterli. Daha diğer adreslere bir şeyler karalamam gerekiyor, bunun bilincinde olmak oldukça güzel. Ama yok, hiç güzel değil. Çünkü içinden gelenleri anlatmıyorsun bu durumda, bu durumda sadece yazmak zorundasın, çünkü yazmasan yok olacakmışsın gibi hissedersin, ve hissetmeye başlarsan mutlaka bir gün gerçekleşir. Bir gece yok olacağımın bilincindeyim. Yok olmak için yazıyorum. Yok olmamak için yazmaya çalışıyorum.

Bazen Sadece Ama Sadece Yazmak Gerekir hakkında daha fazla bilgi için Google 'da Arama yapabilirsiniz.
Back To Top